Tagumpay sa Kabiguan

Naranasan mo na bang matuwa at malungkot nang sabay?

Hindi kabaliwan ang tinutukoy ko. Ito ‘yung may bagay na nakakapagpaligaya sa iyo ngunit nakakalungkot din habang ginagawa mo ito. Magulo ba? (May kinalaman din dito ang post ko noong nakaraan.)

Sa klase, pinagsulat na naman kami (bagay ng gustung-gusto kong ginagawa) ngunit limitado na naman (bagay na nakakalungkot).

Narito ang aking akda na isinalin ko ulit sa nakakadugo ng ilong na mga salita.

*****

Kasabay ng pagsisimula ng pag-ikot ng kamera, dinala ako ng mga alaala pabalik sa ilang buwan na ring nakalipas.

“Kuya, paano mo ilalarawan ang nakalipas na eleksiyon?”

Sumilay ang ngiti sa aking mga labi nang itutok ko ang aking paningin sa lente ng kamera sa aking harapan.

Bigla kong naalala ang pangungumbinsi ni Gladys para sa panayam na ito. Halos pitong buwan na rin naman ang nakalipas mula noong eleksiyon. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na magkukuwento ako sa publiko ng tungkol dito.

Noong una’y hindi ako agad napatango sa panayam na ito. Pangunahing rason na marahil ang kagustuhan kong ibaon na lang sa limot ang anumang bakas ng mga pangyayari. Ngunit pare-pareho naming kailangan ang panayam na ito para sa ginagawa naming dokyumentaryo para sa isa naming asignatura.

“Matagumpay ang nagdaang eleksiyon,” panimula ko. “Ang tagumpay ay hindi lamang nasusukat sa pagkapanalo ng isang kandidato. Maaari ngang natalo ako ngunit hindi mapapantayan ang tagumpay na nararamdaman ko sa pagkakaroon muli ng eleksiyon sa ating unibersidad.”

Muli akong naglakbay pabalik sa nakaraan. Nakita ko ang aking sariling determinado sa pagkandidato sa pinakamataas na posisyon sa student council. Batid kong ito’y suntok sa buwan. Kabilang ako sa isa sa pinakamaliit na departamento sa aming paaralan samantalang nagmula sa pinakamalaking kolehiyo ang aking katunggali. Idagdag pa ang katotohanang sa kanilang grupo laging nanggagaling ang nauupo sa puwesto. Ito ang unang pagkakataon na may kumalaban sa kanila pagkatapos ng ilang taon.

Masalimuot ang kabuuan ng pangangampanya. Maraming mga bagay ang hindi dapat nangyari. Ngunit mas marami pa ring mga kaganapan ang nararapat lang na maisakatuparan. Maraming relasyon ang nagkalamat. Ngunit mas maraming relasyon ang tumatag at umusbong mula sa magkakahawig na prinsipyo’t paninindigan. Maraming mga bagay ang hindi sinasadyang magwakas. Ngunit mas maraming mga bagay ang itinadhanang masimulan.

“Ang maiparanas sa mga kapwa natin estudyante na gamitin nila ang kanilang karapatan sa pagboto makalipas ang ilang taong pananahimik ay isang malaking tagumpay,” pagpapatuloy ko.

Kusang dumaloy palabas ng aking mga labi ang mga kasagutan sa mas mainit pang mga tanong. Batid kong lubos ang pagkakakilala niya sa akin at alam niya kung paano mapipiga sa akin ang mga linyang punung-puno ng kahulugan.

Ayoko na ng gulo. Marahil ay isa pa ito sa mga dahilan sa muntik ko ng pagtanggi sa panayam na ito. Ngunit masama ba ang magpakatotoo sa aking sarili? At dahil minsan lang naman ito, ibinuhos ko na ang lahat ng nilalaman ng aking puso’t isipan.

Halos naubos ang mga tanong nang hindi ko namamalayan.

“Kuya, may mensahe ka ba para sa mga nais sumunod sa yapak mo?”

“Nais ko lang ipaalala sa kanila na dapat ay buo ang loob nila sa pagpasok sa mundo ng pulitika. Masyadong mainit ang paglalakbay patungo dito. Kapag hindi ka handa, mapapaso ka. At kapag tuluyan ka  namang nakapasok at hinayaan mong lamunin ka ng sistema, masusunog ka.”

“May balak ka bang kumandidato ulit sa darating na eleksiyon?” Ito na marahil ang huling tanong niya.

Ipinako ko ang aking paningin sa kamera kalakip ng isang makahulugang ngiti.

*****

Kasabay ng pagbabalik-tanaw ko sa panayam na iyon ay ang hiling na sana’y wala ng iba pang makapanood nito.

At hiling ko rin na sana’y sa susunod na pagsulatin kami’y hindi na limitado para naman mas mahaba-habang kuwentuhan.

Ikaw, may nais ka bang ikuwento?